Πρωτοχρονιά 1994.
Μια ακόμα καινούρια χρονιά ανατέλλει στη βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού, όμως και μια ακόμα σπίθα της επανάστασης δίνει ελπίδα στη ζωή.
3000 αντάρτες Ζαπατίστας καταλαμβάνουν περιοχές της τόσο φτωχής πολιτείας του Μεξικού, εκδίδουν επαναστατικούς νόμους και κηρύσσουν πόλεμο στο κράτος, που δρα ενάντια στα συμφέροντα του λαού του.
Μπορεί μετά από λίγες μέρες ανελέητου κυνηγητού οι Ζαπατίστας να αναγκάζονται να υποχωρήσουν στα βουνά, όμως ο λαός του Τσιάπας, καταφέρνει να αυτοοργανωθεί και λειτουργήσει αμεσοδημοκρατικά.
Αλλά και να αυτονομηθεί από ένα στρατιωτικό καθεστώς, που καταδυναστεύει με τη φτώχεια, τη βία, το έγκλημα και την αμέριστη συμπαράσταση των Η.Π.Α.
Μια αυτονομία που του επιτρέπει να ζήσει διαφορετικά, με οδηγό μια ιδεολογία φτιαγμένη από στοιχεία της παράδοσης των Μάγιας, του αναρχισμού και του ελευθεριακού σοσιαλισμού.
Αλλά και να αυτονομηθεί από ένα στρατιωτικό καθεστώς, που καταδυναστεύει με τη φτώχεια, τη βία, το έγκλημα και την αμέριστη συμπαράσταση των Η.Π.Α.
Μια αυτονομία που του επιτρέπει να ζήσει διαφορετικά, με οδηγό μια ιδεολογία φτιαγμένη από στοιχεία της παράδοσης των Μάγιας, του αναρχισμού και του ελευθεριακού σοσιαλισμού.
21 χρόνια μετά οι Ζαπατίστας κρατούν αναμμένη τη φλόγα της επανάστασης, πιστοί στην εξέγερση, άπιστοι σε κάθε υποκριτική προσφορά του κράτους.
"Και οι πρωτοπορίες του κόσμου τραβάνε τα μαλλιά τους, γιατί μπροστά στο δίλημμα ή θα νικήσουμε ή θα πεθάνουμε οι Ζαπατίστας ούτε νικούν μα ούτε και πεθαίνουν, ούτε όμως παραδίνονται.
"Και οι πρωτοπορίες του κόσμου τραβάνε τα μαλλιά τους, γιατί μπροστά στο δίλημμα ή θα νικήσουμε ή θα πεθάνουμε οι Ζαπατίστας ούτε νικούν μα ούτε και πεθαίνουν, ούτε όμως παραδίνονται.
Για εκείνους που εκείνο το βράδυ πήραν τα σακίδια τους και την ιστορία τους στις πλάτες τους, για όσους πήραν αστραπές και βροντές στα χέρια τους, για εκείνους των οποίων τα παπούτσια δεν περιείχαν καθόλου μέλλον, για αυτούς που καλύπτουν τα πρόσωπά τους και τα ονόματά τους,για εκείνους που, χωρίς να ζητούν τίποτα σε αντάλλαγμα, πέθαναν την μεγάλη αυτή νύχτα έτσι ώστε οι άλλοι, ο καθένας, να ζήσει το επόμενο πρωί, να είναι σε θέση να δει την ημέρα να ανατέλει έτσι όπως θα του άξιζε, στεκόμαστε κατά μέτωπο με έντιμο βλέμμα και όρθια καρδιά.
Υπάρχει, όμως, μία αλήθεια και αυτή είναι ότι εδώ είμαστε για πάντα νεκροί, πεθαίνουμε πάλι, αλλά αυτή τη φορά για να ζήσουμε. Αυτή είναι η πραγματικότητα."
Δυνατό κείμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά, χρόνια πολλάααα!!!
Χρόνια χαρούμενα!
Διαγραφή