Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016

δημόσιο συμφέρον vs ατομικά δικαιώματα




"Διανύοντας την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, διαπιστώνουμε ότι οι αιτίες που ώθησαν στην ανάγκη της σύνταξης ενός καταστατικού που να προστατεύει και να μπορεί να κατοχυρώσει εξάπαντος τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, υφίστανται ακόμη.


Η φτώχεια, η πείνα, οι πολεμικές συρράξεις, οι παράνομες φυλακίσεις και θανατώσεις ανθρώπων, η εκμετάλλευση και η σωματεμπορία καλά κρατούν. Παρά τις προσπάθειες που καταβάλουν οργανώσεις, φορείς και κράτη στα πλαίσια μιας διεθνούς προσπάθειας καταστολής τέτοιων φαινομένων, η πραγματικότητα έρχεται από μόνη της να αποδείξει το αντίθετο.

Στην Ετήσια Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για το 2010, γίνεται λόγος για πλήθος τέτοιων φαινομένων ανά την υφήλιο καθ’ όλη τη διάρκεια του προηγούμενου έτους. Το αίσθημα που προκύπτει από τις εκάστοτε καταστάσεις είναι η ανασφάλεια.

Χαρακτηριστικά, μέσα στο 2009, 52 άνθρωποι στις ΗΠΑ καταδικάστηκαν σε θανατική ποινή και εντέλει θανατώθηκαν.
-Υπολογίζεται ότι 9 εκατομμύρια άνθρωποι στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική εισήλθαν στην κατάσταση της φτώχειας.
-Στο Σουδάν, γυναίκες συνελήφθησαν και κακοποιήθηκαν επειδή φορούσαν παντελόνια που κρίνονταν ως «απρεπή» και «σκανδαλιστικά».
-Ο αριθμός των δηλωμένων περιπτώσεων ενδοοικογενειακής βίας, βιασμού και σεξουαλικής κακοποίησης, καθώς και η θανάτωση και ο ακρωτηριασμός σωμάτων γυναικών αφότου βιάστηκαν αυξήθηκε στο Μεξικό, στη Γουατεμάλα, στο Ελ Σαλβαδόρ, στην Ονδούρα, στη Νικαράγουα και στην Αϊτή.
-Το 2009 άνοιξε με τα ισραηλινά αεροσκάφη να σφυροκοπούν τη Γάζα, μέρος της 22ήμερης επίθεση που κατέληξε στον θάνατο εκατοντάδων Παλαιστινίων.
-Στην Υεμένη 200.000 πολίτες εκτοπίστηκαν από τα σπίτια τους ενώ άγνωστος αριθμός νέων ατόμων σκοτώθηκαν.
-Σε χώρες όπως η Λιβύη, η Σαουδική Αραβία και η Συρία, αυταρχικές κυβερνήσεις δεν άφησαν καθόλου περιθώριο για ελευθερία του λόγου ή ανεξάρτητη πολιτική δραστηριότητα. Στις περισσότερες χώρες της περιοχής τα ΜΜΕ ήταν υπό στενό έλεγχο.

Στην Ελλάδα, ενδεικτικά, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, συνεχίστηκαν οι καταγγελίες για κρούσματα κακομεταχείρισης μεταναστών από μέλη των σωμάτων ασφαλείας. Επίσης, ένα νέο Προεδρικό Διάταγμα στέρησε από τους αιτούντες άσυλο το δικαίωμα αποτελεσματικής προσφυγής. Υπήρξαν καταγγελίες για αυθαίρετες επαναπροωθήσεις παράτυπων μεταναστών και πιθανών αιτούντων άσυλο από τον Έβρο.

Σύμφωνα με καταγγελίες, έως και 100 άτομα έμειναν άστεγα, χωρίς πρόσβαση σε υπηρεσίες, μετά την βίαιη έξωση μεγάλου αριθμού παράτυπων μεταναστών και αιτούντων άσυλο από τον χώρο όπου είχαν κατασκηνώσει στην Πάτρα. Οι συνθήκες κράτησης σε διάφορα κέντρα κράτησης μεταναστών και φυλακές εξακολούθησαν να προκαλούν ανησυχία.

Τον Αύγουστο του 2009 τουλάχιστον 11 οικογένειες Ρομά αντιμετώπισαν την απειλή αναγκαστικής έξωσης από τις κατοικίες τους σε χωματερή στη Λευκάδα και υπέστησαν άλλες παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους στην κατάλληλη στέγη και την υγεία. Τέλος, η Επιτροπή για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων (CERD) εξέφρασε τις ανησυχίες της για τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι Ρομά στην πρόσβασή τους στην εργασία, τη στέγαση, την υγειονομική μέριμνα και την παιδεία." *



4 σχόλια:

  1. "Δημόσιο συμφέρον" και ανθρώπινα δικαιώματα.
    Τώρα εδώ Αλεξάνδρα μου εγείρονται με το καλημέρα μεγάλα ζητήματα ερμηνείας.
    Τι σημαίνει "δημόσιο συμφέρον". Τι άραγε κατ΄επέκταση σημαίνει "εθνικό συμφέρον", στο όνομα του οποίου, κατ' επανάληψη έχουν γεννηθεί άπειρα τερατουργήματα.
    Το συμφέρον είναι μια έννοια που δημιουργεί και αναπαράγει πλεονεκτήματα, δικαιώματα και εξουσία. Εννοείται και δύναμη.
    Το συμφέρον όμως σε μια κρατική επικράτεια μιας χώρα είναι κοινό για όλους τους κατοίκους της ; διαχέεται ισοδύναμα στην κοινωνία ;
    δεν έχει ταξικούς προσανατολισμούς ; είναι δυνατόν μια έννοια που δίνει δύναμη και πλεονεκτήματα όπως το συμφέρον να είναι ουδέτερο για όλους ;
    Θέλω να καταλήξω ότι οι έννοιες "δημόσιο" και "εθνικό" συμφέρον είναι εφευρήματα της αστικής κοινωνίας μέσα στα οποία προάγεται μονάχα το συμφέρον αποκλειστικά της τάξης που ηγεμονεύει και ελέγει τα μέσα παραγωγής και τον πλούτο. Και όλοι γνωρίζουμε ποια είναι αυτή.
    Πολύ γερό θέμα έβαλες σήμερα Αλεξάνδρα μου και μας έδωσες τη δυνατότητα να τοποθετηθούμε.
    Την καληνύχτα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είπες τη μαγική λέξη, Γιάννη: ταξικός προσανατολισμός! Αυτός ορίζει κάθς φορά το δημόσιο συμφέρον και καθαρά εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εξουσίας.
      Τα ανθρώπινα δικαιώματα θυσιάζονται χωρίς δεύτερη σκέψη...
      Καλημέρα από μένα!

      Διαγραφή
  2. Τεράστιο το θέμα, Αλεξάνδρα, και απαιτεί μεγάλη συζήτηση.
    Εντελώς συνοπτικά:
    Το μέγιστο ζήτημα των δικαιωμάτων τού ανθρώπου επικαθορίζεται από την ΕΞΟΥΣΙΑ.
    Οι άνθρωποι που κατέχουν την Εξουσία, οποιουδήποτε χρώματος και ιδεολογίας, επιζητούν τη διαιώνισή της. Και επιδιώκουν να εμποδίζουν αυτούς που επιθυμούν να τους αντικαταστήσουν. Εκεί ελλοχεύει πάντοτε ο κίνδυνος να καταπατηθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
    Οι δικτατορίες παραμένουν πολλές ακόμα στον πλανήτη.
    Όσοι ζούμε σε δημοκρατικές χώρες, όσο κι αν νομίζουμε ότι έχουμε προοδεύσει σε επίπεδο πολιτικών θεσμών, διατρέχουμε διαρκώς τον κίνδυνο να υποστούμε, είτε φανερά είτε συγκεκαλυμμένα, περιορισμό πολλών δικαιωμάτων. Κινδυνεύουμε και από τον υπερβάλλοντα ζήλο διαφόρων οργάνων τής Εξουσίας. Και κάθε Εξουσία προσπαθεί να συγκαλύπτει τις εκτροπές των οργάνων της.
    Μένει στους πολίτες (που κατά κανόνα είναι λιγότεροι από τους υπηκόους…) να επαγρυπνούν συνεχώς και να μην ανέχονται τη φαλκίδευση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τού ανθρώπου, πολύ περισσότερο σήμερα, που η τεχνολογία προσφέρει πλήθος μέσων στην Εξουσία να ελέγχει ασφυκτικά την ιδιωτική ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι πολίτες, που τόσο εύστοχα τους διαχωρίζεις από τους υπηκόους, συνθλίβονται στις μυλόπετρες του δημόσιου συμφέροντος και της... κοινής λογικής. Μαζί και τα δικαιώματα και η ελεύθερη σκέψη.
      Καλημέρα, Άρη!

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...