"Ο Αντόνι Μπίιβορ εκτιμά ότι, αν και συνδέουμε συνήθως τη Θάτσερ με την προώθηση του καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς, σε έναν αιώνα από τώρα θα μνημονεύεται περισσότερο ως υπέρμαχος της στρατιωτικής επέμβασης στη μεταψυχροπολεμική εποχή.
Το Δόγμα Θάτσερ, σύμφωνα με το οποίο η τυραννία και η καταπίεση πρέπει -κυρίως όταν πλήττουν τα βρετανικά συμφέροντα- να πολεμηθούν και να ηττηθούν, είχε πολύ μεγαλύτερη επιρροή από αυτή που έχει αναγνωριστεί μέχρι σήμερα:
«Στις ΗΠΑ, πολιτικοί και στρατηγοί, που ακόμη δεν είχαν ξεπεράσει τον πόλεμο του Βιετνάμ και το φιάσκο της απόπειρας απελευθέρωσης ομήρων στο Ιράν, στάθηκαν και παρακολούθησαν όχι μόνο τη βρετανική νίκη στα νησιά Φόκλαντ, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο οι αναπτυσσόμενες χώρες ξαφνικά σιώπησαν. Η ταχεία κατάρρευση της στρατιωτικής χούντας στην Αργεντινή έγινε μάθημα. Υποψιάζομαι ότι η επιρροή της ηγεσίας της Θάτσερ στην περίεργη αυτή εδαφική διένεξη -η οποία ήταν η τελευταία ιμπεριαλιστική σύγκρουση, αλλά και μια πρόγευση της μεταψυχροπολεμικής επέμβασης- καθόρισε την ατζέντα για την Pax Americana της σημερινής εποχής. Η έννοια του διεθνούς δικαίου (...) έγινε αντικείμενο στρεβλωτικών ορισμών.
Ως αποτέλεσμα της πολιτικής της Μάργκαρετ Θάτσερ, οποιοδήποτε καθεστώς θεωρείται ένοχο για δεσποτισμό και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μπορεί πολύ βολικά να γίνει στόχος κατά βούληση». Όπως πολύ καλά είδαμε κάποια χρόνια αργότερα στο Ιράκ." *
"Η πολιτική της κληρονομιά -η καταστροφή των εθνικοποιημένων βιομηχανιών, η διάλυση της εξουσίας των συνδικάτων, η ιδιωτικοποίηση των οργανισμών κοινής ωφελείας και τα πρώτα μεγάλα ρήγματα στις καθιερωμένες αντιλήψεις στις οποίες βασιζόταν το κράτος πρόνοιας- είναι πράγματι αισθητή μέχρι σήμερα.
Ωστόσο, καταλήγει ο Κέρσο, ο μύθος της Θάτσερ ξεπερνά το πραγματικό της έργο. Στην ουσία, «άλλαξε την Ιστορία λιγότερο απ' ό,τι νόμιζε (...). Μεγάλο μέρος της οικονομικής αναδιάρθρωσης που συντελέστηκε επί Θάτσερ θ' αποδεικνυόταν απαραίτητο υπό τον αντίκτυπο της παγκοσμιοποίησης (όπως συνέβη και σε άλλα μέρη του κόσμου) - αν και θα συνέβαινε ίσως λιγότερο άγρια. Υπήρξε οικονομική ανάπτυξη, αλλά όχι το θαύμα που εκείνη ισχυριζόταν. Η πίεση υπέρ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης επεβίωσε της Θάτσερ.
Ακόμη και οι νοοτροπίες στη Βρετανία διαφοροποιήθηκαν λιγότερο απ' ό,τι κάποιοι πίστευαν έπειτα από 12 χρόνια θατσερισμού. Προς το τέλος της εποχής της, τα τέσσερα πέμπτα της χώρας εξακολουθούσαν να θέλουν μια κοινωνία που να βάζει την αλληλεγγύη πάνω από τη δημιουργία του πλούτου (...) Στο σαρωτικό πέρασμα της ιστορικής αλλαγής, η Θάτσερ μάλλον ακολούθησε παρά ανέκοψε την παλίρροια. Αν και ομολογουμένως προκάλεσε ένα πολύ μεγάλο κύμα»." *
διαβάστε σχετικά:
Οι θεματολογίες σου αυτές είναι μικρές ιστορικές αναλύσεις μιας σημαντικής βιβλιοθήκης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το τέρας που αναφέρεσαι μου κάθεται στο στομάχι. Μιλάμε για ανθρωποειδές που σπίλωσε την έννοια της γυναίκας στο απόλυτο τέλος της.
Καλή συνέχεια Αλεξάνδρα.
Είναι μια ευκαιρία να ξαναδιαβάζουμε την ιστορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα.