ναι, είσαι μισογύνης!

Πόσος μισογυνισμός χωράει στο λεξιλόγιο και τ' αστεία μας, στις απόψεις και τα όνειρά μας; Αβάσταχτη ποσότητα, αν, βέβαια, μπορείς να τον διακρίνεις...

Αντιγράφω από το blog "Ναι, Είσαι Μισογύνης":

«Το κειμενάκι αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα καλοπροαίρετου σεξισμού, το είδος δηλαδή σεξισμού που, ενώ φαινομενικά φαίνεται κολακευτικό για τις γυναίκες, στην ουσία, όχι μόνο παρουσιάζει τις έμφυλες διαφορές ως φυσικές και αναλλοίωτες αλλά -πολύ σημαντικότερο- τοποθετεί την γυναίκα σε μία κατώτερη ιεραρχικά θέση. Τα δύο φύλα μέσα από μια σειρά μεταφορών και ποιητικής γλώσσας τοποθετούνται εδώ σε δύο διαμετρικά αντίθετους πόλους, όπου ο άντρας ταυτίζεται με την λογική και η γυναίκα με το συναίσθημα, ο άντρας με το μυαλό, η γυναίκα με την καρδιά, ο άντρας με την πραγματικότητα, η γυναίκα με το φανταστικό.

Καθόλου αθώα όμως δεν είναι αυτή η διαφοροποίηση αν λάβουμε υπόψη μας ότι στο πνεύμα του Διαφωτισμού η έλλογη σκέψη είναι αυτή που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα υπόλοιπα ζώα και εγγυάται υποτίθεται την ανωτερότητά του. Η γυναίκα παραδοσιακά δεν θεωρούνταν πλάσμα ικανό για ορθολογική σκέψη, η ταύτισή της με το συναίσθημα και τα βιολογικά ένστικτά της (όπως το υποτιθέμενο μητρικό) την τοποθετούσαν περισσότερο κοντά στη φύση παρά στον πολιτισμό, φορέας του οποίου ήταν ο άντρας. Για το λόγο αυτό οι γυναίκες ανά τους αιώνες δεν θεωρούνταν ικανές να κυβερνήσουν και να ηγηθούν ενώ γενικότερα εκλαμβάνονταν ως λιγότερο έξυπνες και αξιόπιστες -κάτι που συμβαίνει μέχρι σήμερα για παράδειγμα στη σφαίρα της πολιτικής ή στο πλαίσιο των δικαστηρίων όπου οι γυναίκες θεωρούνται πολύ συναισθηματικές για να είναι αξιόπιστες και υπεύθυνες.» 🔗

«Όχι, η βία δεν είναι στο DNA του ανθρώπου και δή του άντρα, Όχι, οι γυναίκες δεν είναι τόσο εκνευριστικές που κάνουν το κεφάλι σου να βουίζει (καμία γυναίκα δεν παραπονιέται στις φίλες της ότι «θολώνει» όταν ό άντρας της αφήνει τις άπλυτες κάλτσες του στο πάτωμα, ούτε αυτές σπεύδουν να συμφωνήσουν λέγοντας της όμως ότι η βία δεν είναι λύση και θα έπρεπε να είχε γυρίσει την πλάτη της να φύγει αντί να τον χτυπήσει στο κεφάλι με την κατσαρόλα). Όχι, η βία δεν κάτι που έχει σχέση με τον «ανδρισμό», την «φλωριά», την «μπέσα» κι άλλες τέτοιες γελοίες πατριαρχικές κατασκευές. Είναι κάτι που κατασκευάζεται ως αντρικό χαρακτηριστικό και συνδέεται με «αντρικούς ρόλους», το ρόλο του στρατιώτη, του αστυνομικού, του μπράβου.» 🔗

«Οι γυναίκες που βιάζονται θα έπρεπε να είχαν ενεργήσει σαν να είναι κάθε άντρας δυνάμει βιαστής, όταν όμως όντως το κάνουν κατηγορούνται ως ξινές και αγενείς που θίγουν τα ευαίσθητα αντρικά συναισθήματα.

Οι γυναίκες θα πρέπει να είναι μόνιμα σε επιφυλακή να μειώνουν συνεχώς τις επιλογές τους όσον αφορά την κοινωνικοποίηση και τη διασκέδαση αλλά με έναν τρόπο που να παραμένουν ευχάριστες, ανοιχτές και απελευθερωμένες.» 🔗

«Το «μα γιατί το θυμήθηκε τώρα» κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα των γυναικών που μαθαίνουν να ζουν με την σεξουαλική παρενόχληση και τον βιασμό γιατί αν μιλήσουν γι αυτά απλά θα χειροτερεύσουν τη θέση τους, απωθούν το γεγονός και συνεχίζουν τη ζωή τους σαν όλα να είναι φυσιολογικά.

Αναρωτιέμαι αν το «τώρα το θυμήθηκε» θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε άλλα κοινωνικά κινήματα τα οποία εμφανίστηκαν ακριβώς όταν οι συνθήκες ωρίμασαν. «Τώρα το θυμήθηκαν οι γυναίκες ότι θέλουν δικαίωμα ψήφου? Τόσο καιρό δηλαδή που δεν ψήφιζαν γιατί δεν έλεγαν τίποτα?». «Τώρα το θυμήθηκαν οι ομοφυλόφιλοι ότι θέλουν ίσα νομικά δικαιώματα? Δηλαδή πώς ζούσαν όλα αυτά τα χρόνια που δεν μπορούσα να παντρευτούν?Μήπως απλά θέλουν να τραβήξουν την προσοχή?». «Τώρα το θυμήθηκαν οι μαύροι οτι δεν θέλουν να είναι σκλάβοι? Τόσο καιρό που βολεύονταν με δωρεάν τροφή και στέγη δεν μιλούσαν?».» 🔗

«Οι γυναίκες πρέπει συνεχώς να δικαιολογούν τις επιλογές τους και να αποδεικνύουν την διανοητική τους ικανότητα την ίδια ώρα που η νοημοσύνη ενός όμορφου, προσεγμένου, γυμνασμένου, καλοντυμένου άντρα δε θα αμφισβητηθεί ποτέ.

Στο όνομα του αντικαπιταλιστικού πνεύματος όλη αυτή η ενασχόληση με την εμφάνιση δαιμονοποιείται και υφίσταται shaming -σε αντίθεση φυσικά με όλα τα προϊόντα του καπιταλισμού που μπορούν να απολαμβάνουν οι ίδιοι οι αριστεροί ή αναρχικοί άντρες χωρίς να αμφισβητείται η αφοσίωση τους στα αντικαπιταλιστικά ιδανικά.» 🔗