Πέμπτη 8 Μαρτίου 2018

ναι, είσαι μισογύνης!

Πόσος μισογυνισμός χωράει στο λεξιλόγιο και τ' αστεία μας, στις απόψεις και τα όνειρά μας; Αβάσταχτη ποσότητα, αν, βέβαια, μπορείς να τον διακρίνεις...

Αντιγράφω από το blog "Ναι, Είσαι Μισογύνης":



«Το κειμενάκι αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα καλοπροαίρετου σεξισμού, το είδος δηλαδή σεξισμού που, ενώ φαινομενικά φαίνεται κολακευτικό για τις γυναίκες, στην ουσία, όχι μόνο παρουσιάζει τις έμφυλες διαφορές ως φυσικές και αναλλοίωτες αλλά -πολύ σημαντικότερο- τοποθετεί την γυναίκα σε μία κατώτερη ιεραρχικά θέση. Τα δύο φύλα μέσα από μια σειρά μεταφορών και ποιητικής γλώσσας τοποθετούνται εδώ σε δύο διαμετρικά αντίθετους πόλους, όπου ο άντρας ταυτίζεται με την λογική και η γυναίκα με το συναίσθημα, ο άντρας με το μυαλό, η γυναίκα με την καρδιά, ο άντρας με την πραγματικότητα, η γυναίκα με το φανταστικό.

Καθόλου αθώα όμως δεν είναι αυτή η διαφοροποίηση αν λάβουμε υπόψη μας ότι στο πνεύμα του Διαφωτισμού η έλλογη σκέψη είναι αυτή που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα υπόλοιπα ζώα και εγγυάται υποτίθεται την ανωτερότητά του. Η γυναίκα παραδοσιακά δεν θεωρούνταν πλάσμα ικανό για ορθολογική σκέψη, η ταύτισή της με το συναίσθημα και τα βιολογικά ένστικτά της (όπως το υποτιθέμενο μητρικό) την τοποθετούσαν περισσότερο κοντά στη φύση παρά στον πολιτισμό, φορέας του οποίου ήταν ο άντρας. Για το λόγο αυτό οι γυναίκες ανά τους αιώνες δεν θεωρούνταν ικανές να κυβερνήσουν και να ηγηθούν ενώ γενικότερα εκλαμβάνονταν ως λιγότερο έξυπνες και αξιόπιστες -κάτι που συμβαίνει μέχρι σήμερα για παράδειγμα στη σφαίρα της πολιτικής ή στο πλαίσιο των δικαστηρίων όπου οι γυναίκες θεωρούνται πολύ συναισθηματικές για να είναι αξιόπιστες και υπεύθυνες.» 🔗



«Όχι, η βία δεν είναι στο DNA του ανθρώπου και δή του άντρα, Όχι, οι γυναίκες δεν είναι τόσο εκνευριστικές που κάνουν το κεφάλι σου να βουίζει (καμία γυναίκα δεν παραπονιέται στις φίλες της ότι «θολώνει» όταν ό άντρας της αφήνει τις άπλυτες κάλτσες του στο πάτωμα, ούτε αυτές σπεύδουν να συμφωνήσουν λέγοντας της όμως ότι η βία δεν είναι λύση και θα έπρεπε να είχε γυρίσει την πλάτη της να φύγει αντί να τον χτυπήσει στο κεφάλι με την κατσαρόλα). Όχι, η βία δεν κάτι που έχει σχέση με τον «ανδρισμό», την «φλωριά», την «μπέσα» κι άλλες τέτοιες γελοίες πατριαρχικές κατασκευές. Είναι κάτι που κατασκευάζεται ως αντρικό χαρακτηριστικό και συνδέεται με «αντρικούς ρόλους», το ρόλο του στρατιώτη, του αστυνομικού, του μπράβου.» 🔗



«Οι γυναίκες που βιάζονται θα έπρεπε να είχαν ενεργήσει σαν να είναι κάθε άντρας δυνάμει βιαστής, όταν όμως όντως το κάνουν κατηγορούνται ως ξινές και αγενείς που θίγουν τα ευαίσθητα αντρικά συναισθήματα.
Οι γυναίκες θα πρέπει να είναι μόνιμα σε επιφυλακή να μειώνουν συνεχώς τις επιλογές τους όσον αφορά την κοινωνικοποίηση και τη διασκέδαση αλλά με έναν τρόπο που να παραμένουν ευχάριστες, ανοιχτές και απελευθερωμένες.» 🔗


«Το «μα γιατί το θυμήθηκε τώρα» κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα των γυναικών που μαθαίνουν να ζουν με την σεξουαλική παρενόχληση και τον βιασμό γιατί αν μιλήσουν γι αυτά απλά θα χειροτερεύσουν τη θέση τους, απωθούν το γεγονός και συνεχίζουν τη ζωή τους σαν όλα να είναι φυσιολογικά.
Αναρωτιέμαι αν το «τώρα το θυμήθηκε» θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε άλλα κοινωνικά κινήματα τα οποία εμφανίστηκαν ακριβώς όταν οι συνθήκες ωρίμασαν. «Τώρα το θυμήθηκαν οι γυναίκες ότι θέλουν δικαίωμα ψήφου? Τόσο καιρό δηλαδή που δεν ψήφιζαν γιατί δεν έλεγαν τίποτα?». «Τώρα το θυμήθηκαν οι ομοφυλόφιλοι ότι θέλουν ίσα νομικά δικαιώματα? Δηλαδή πώς ζούσαν όλα αυτά τα χρόνια που δεν μπορούσα να παντρευτούν?Μήπως απλά θέλουν να τραβήξουν την προσοχή?». «Τώρα το θυμήθηκαν οι μαύροι οτι δεν θέλουν να είναι σκλάβοι? Τόσο καιρό που βολεύονταν με δωρεάν τροφή και στέγη δεν μιλούσαν?».» 🔗



«Οι γυναίκες πρέπει συνεχώς να δικαιολογούν τις επιλογές τους και να αποδεικνύουν την διανοητική τους ικανότητα την ίδια ώρα που η νοημοσύνη ενός όμορφου, προσεγμένου, γυμνασμένου, καλοντυμένου άντρα δε θα αμφισβητηθεί ποτέ.
Στο όνομα του αντικαπιταλιστικού πνεύματος όλη αυτή η ενασχόληση με την εμφάνιση δαιμονοποιείται και υφίσταται shaming -σε αντίθεση φυσικά με όλα τα προϊόντα του καπιταλισμού που μπορούν να απολαμβάνουν οι ίδιοι οι αριστεροί ή αναρχικοί άντρες χωρίς να αμφισβητείται η αφοσίωση τους στα αντικαπιταλιστικά ιδανικά.» 🔗





19 σχόλια:

  1. Δεν είναι απλά σεξισμός.
    Είναι ρατσισμός.
    Είμαστε άνθρωποι, δεν μπορώ να δεχτώ την κατηγοριοποίηση γυναίκα και άνδρα.
    Δεν είναι όλοι οι άνδρες ίδιοι όπως δεν είναι και οι γυναίκες.
    Μπορείς να το ξεκινήσεις απλά ως σεξισμό αλλά είναι τεράστιο θέμα.
    Εχει να κάνει με χρώμα, θρησκεία, χρήμα...

    Φιλάκια πολλά και καλό βράδυ:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πραγματικά τεράστιο θέμα με πολλές πτυχές που τις έχουμε αφήσει στο περιθώριο...

      Διαγραφή
  2. Τι να πει κάνεις; Πραγματικά!
    Βέβαια, πολλές φορές σκέφτομαι, πώς είναι δυνατόν κάποιος να σεβαστεί κάποιον όταν δεν σέβεται τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό συμβαίνει και με αυτούς....τους...ας πούμε ανθρώπους!
    Κρίμα, πολύ κρίμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από 'κει ξεκινάνε όλα, από το πόσο σέβεται κανείς τον εαυτό του και ο "ισχυρός" δεν τον σέβεται...

      Διαγραφή
  3. Εξαιρετικό το άρθρο σου, Αλεξάνδρα μου!
    Δεν έχω fb για περαιτέρω φαλλοκρατικές "απόψεις" και δεν τις χρειάζομαι γιατί μου φτάνει η προσωπική μου εμπειρία!
    Έχω διαπιστώσει όμως πως από προσωπική μας ανασφάλεια, αδυναμία, συνήθεια, βολή, εκπαίδευση και αιώνων διαμόρφωση, επιτρέπουμε πολλά στον άνδρα... και έχουμε και πολλές δικαιολογίες για την αδράνεια μας!
    "Ένα καλό γαμπρό", μας εύχονται μόλις τελειώσουμε το σχολείο και αυτό κάνουν οι περισσότερες με αποτέλεσμα, δυστυχισμένοι γάμοι, δυστυχισμένα παιδιά που διαιωνίζουν το ίδιο λυπηρό μοντέλο!
    Και ας αναλάβουμε επί τέλους τη ευθύνη των πράξεων μας και να πάψουμε να μεγαλώνουμε τα αγόρια σαν να ήταν σουλτάνοι, πασάδες και μελλοντικοί γκόμενοι!
    Ποτέ δεν αισθάνθηκα κατώτερη και μετά και από δυο γάμους, μπορώ να δηλώσω, πως ο άνδρας φοβάται τη γυναίκα γιατί δεν μπορεί να αντισταθεί στις σεξουαλικές του ορμές και ξέρει πόσο εύκολα μπορεί η γυναίκα να τον χειριστεί ερωτικά, έτσι ξεκινά η καταπίεση!
    Τόμους μπορώ να γράψω για τον μισογυνισμό που δυστυχώς συντηρείται και από τη θρησκεία!
    Σταματώ γιατί πήρα φόρα!
    ΑΦιλάκια και καλά μας μυαλά σε όλους μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταπίεση, η λέξη κλειδί! Και δυνατοί και αδύναμοι καταπιέζουν ο καθένας με τον τρόπο του, όπως μπορεί κι έτσι η ζωή τραβάει την κατηφόρα...
      Αιώνων απόψεις μάς έχουν διαμορφώσει και φαίνεται ακατόρθωτο να τις ξεπεράσουμε, αλλά είμαι σίγουρη πως δεν είναι!!!
      Φιλιά κι από μένα, Στεφανία μου!

      Διαγραφή
  4. Μα ειναι δυνατον να υπαρχουν ακομη αυτα;
    Με προβληματιζει πολυ η συμπεριφορα των ανθρωπων
    Καποια πραγματα, ειλικρινα, μου φαινονται αδιανοτητα.
    Αβυσσος η ψυχη του ανθρποωπου. Αυτη η παροιμια τα λεει ολα θαρρω.

    Να εισαι καλα Αλεξανδρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άβυσσος, αλλά πού θα πάει; Θα την κάνουμε κήπο!!! Φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Αχ Αλεξάνδρα μου. Κάποιοι δεν αξίζουν καν να ονομάζονται "άνθρωποι"! Πολλά φιλιά, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μου έλειψες, Αλεξάνδρα μου. Ελπίζω να είσαι καλά. Χριστός Ανέστη, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς, και αυτοί απολαμβάνουν όλα τα προνόμια των... ανθρώπων, μερικοί και περισσότερα...
      Χάθηκα γιατί δεν έχω ίντερνετ, Μία μου! Φιλιά!

      Διαγραφή
  7. Νομίζω είναι θέματα που ξεκινούν ακόμα και με τον ερχομό μας στον κόσμο τούτο. Όταν ένα παιδί μεγαλώνει, όταν ένα αγόρι, του λένε "μην κλαις σαν γυναίκα", "οι άντρες δεν κλαίνε." "Άντρας είσαι, τι χτυπάς σαν κοριτσάκι;" "Βγες, βρες καμιά γκόμενα". "Πήγαινε με πολλές". Αντίστοιχα στα κορίτσια λέμε, "πως μιλάς έτσι;" "Γιατί φοράς αυτό;" "Με ποιον θα βγεις;" "Πρόσεχε. " , "με ένα καλό παιδί να σου παρέχει τα πάντα"
    Αυτό που θέλω να πω, είναι πως από μικροί βιώνουμε την διάκριση, την ιδέα ότι οι γυναίκες είναι σε δυσχερή θέση. Είναι κάτι, που αν και η ζωή προχωράει, το έχουμε καλλιεργήσει γενιές και γενιές.

    Ο ρατσισμός και ο σεξισμός, προφανώς δεν έχουν να κάνουν με την σεξουαλική ταυτότητα, υπάρχουν τόσα που οδηγούν σε κάποια διάκριση. Το πρόβλημα είναι, πως όλα, μα όλα, ξεκινούν από το ίδιο μας το σπίτι. Ο σπόρος, φυτρώνει εκεί..

    Πολύ διαφωτιστικό το άρθρο σου, έχουμε ανάγκη από τέτοιες κουβέντες.

    Καλό βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα συμφωνήσω απόλυτα, Νικολέττα! Από τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο βλέπουμε και αντιγράφουμε συμπεριφορές, που, ακόμα κι αν στο μέλλον τις απορρίψουμε, πολύ δύσκολα θα καταφέρουμε να τις βγάλουμε από μέσα μας... Και, δυστυχώς, τίποτα γύρω μας δεν θα μας βοηθήσει να το κάνουμε, το αντίθετο...
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  8. Θίγεις ένα τεράστιο ζήτημα Αλεξάνδρα μου. Ένα ζήτημα που πιάνουμε δυστυχώς, το αναλύουμε και μετά το ξεχνάμε και το ξαναπιάνουμε όταν εμφανιστεί η αφορμή. Όχι εγώ κι εσύ. Η κοινωνία στο σύνολο της.
    Θα μάθει ποτέ η κοινωνία μας; Θα αλλάξει ποτέ; Ο χρόνος θα δείξει.
    Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εγώ τώρα τι να πω που βλέπω τα πράγματα πάντα από μία τρυφερή σκοπιά. Εγώ πιστεύω ότι ένας άνδρας και μία γυναίκα , δύο σύντροφοι πρέπει μαζί χέρι χέρι να πορεύονται και να συμπληρώνει ο ένας τον άλλο. Αμοιβαία συνεννόηση, αμοιβαίες υποχωρήσεις στα θέλω του άλλου και τις διαφορές τους.Βία είναι απαράδεκτη για μένα, μαλώματα και φωνές αδιανόητα..Εμείς οι γονείς ας γίνουμε τα φυτώρια μια σωστής κοινωνίας δύο φύλλων χωρίς ρατσισμό και διαφορές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι, Γιωργία μου, οι γονείς δίνουν το παράδειγμα. Και πρέπει να είναι δυνατό, γιατί η κοινωνία θα προσπαθεί συνέχεια να διαχωρίζει...
      Φιλιά!

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...