Όταν το σκοτάδι και το φως παίζουν, γεννούν σκιές. Άλλοτε πραγματικές, άλλοτε εικονικές. Κάποτε βασανιστικές, κάποτε λυτρωτικές.
Τις σκιές που διώχνεις το χειμώνα για να ζεσταθείς, αποζητάς το καλοκαίρι για να δροσιστείς. Ξεκάθαρα τα πράγματα σε αυτή την περίπτωση. Όπως και σε αυτή: τις σκιές του μεσημεριού, του ήλιου τα παιδικάκαμώματα, τις κοιτάζεις αδιάφορα ή παίζεις μαζί τους.
Οι σκιές της νύχτας όμως, του φεγγαριού τα μυστήρια γινάτια, που φτιάχνουν αλλόκοτες μορφές και αλλοιώνουν κάθε σου κίνηση, είνα υπ' ευθύνη σου. Γιατί μπορούν να ξυπνήαουν φόβους και φοβίες. Θα τις φοβηθείς; θα αδιαφορήσεις; θα παίξεις μαζί τους; Κάπου εδώ τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται...
Και σοβαρεύουν επικίνδυνα στις εικονικές σκιές. Όταν το φως και σκοτάδι της ψυχής, οι χαρές και οι πληγές της, παίζουν πόλεμο μέχρι τελικής πτώσης. Κι αυτές οι σκιές είναι υπ' ευθύνη σου, αν και πέφτουν πάνω σε σκέψεις και σε καθιστούν περιορισμένης ευθύνης...
Μα, για ένα παιχνίδι πάντα θα σου αφήνουν μυαλό! Θα κρυφτείς πίσω από τις χαρές; θα τρέξεις μακριά από τις πληγές; Μα, υπάρχουν κι άλλα παιχνίδια! Η αμπάριζα για παράδειγμα. Κάνε ομάδα με τις χαρές κα πάρε μία-μία τις πληγές αμπάριζα. Παρατήρησε κάθε πληγή ξεχωριστά, βρες το αδύναμο σημείο της και κατάκτησέ τη. Ύστερα παίξε το γιατρό και κλείσε την καλά, μην ανοίξει πάλι.
Φως και σκοτάδι παίζουν μαζί σου, παίξε κι εσύ μαζί τους!
(εικόνα by Anastasia Karuf)
Ναμίζω πως αυτό το παιχνίδι είναι αναπόφευκτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον, αποφεύγουμε την απραξία που είναι μακράν χειρότερη.
Καλησπέρα, γλυκά φιλιά!
Είναι χειρότερη, μα συχνά βολική, εύκολη...
ΔιαγραφήΦιλιά κι από μένα, Νικολέτα μου!
Αλεξάκι μου, πολύ όμορφο ψυχή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιχνίδι παράξενο....
ΑπάντησηΔιαγραφήπου θα μπορούσε να φανερώσει πολλά.
Δεν ξέρω.... ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω.
Αλεξάνδρα μου
καλό σου απόγευμα.
Να είσαι καλά, Γιάννη μου.
ΔιαγραφήΠαράξενο, ατέρμονο το παιχνίδι των σκιών. Πολλά φιλιά, Αλεξάνδρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά, Μία μου!
Διαγραφή«Και σοβαρεύουν επικίνδυνα στις εικονικές σκιές».
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ βρίσκω την κεντρική ιδέα τού προβληματισμού σου, Αλεξάνδρα. Στα σενάρια που μας στήνει ο εαυτός μας και μας καλεί να επιλύσουμε είτε ανύπαρκτα προβλήματα είτε ασήμαντα που τα μεγεθύνει. Η νύχτα συνήθως προσφέρεται για τέτοιες τυραννικές σκιαμαχίες.
Στην ανάρτησή μου «Νύχτα» η πρώτη στροφή:
Μην ενδίδεις στης νύχτας τις όποιες ορμήνιες,
στο σκοτάδι της όλα τα βλέπεις θολά,
πότε μέσα στην άβυσσο θέλουν σε ρίχνουν,
πότε ψεύτικα δίνουν στη σκέψη φτερά.
Συμβαίνει αυτό, η νύχτα να σε ρίχνει στα τάρταρα ή να σε απογειώνει, άλλες φορές όμως σε γαληνεύει με την ηρεμία της. Μάλλον εξαρτάται από το πώς έχεις μάθεις να παίζεις...!
ΔιαγραφήΤο να διαλέγεις συνεχώς το φως είναι σαν να σε σκεπάζει εσωτερικά το πιο βαθύ σκοτάδι
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια Αλεξάνδρα μου ♥♥♥
Συμφωνώ, Ελένη μου! Γίνεται ένα απατηλό καταφύγιο...
Διαγραφή💛💜💚
Η μαγκιά είναι να φτάσουμε να εκμεταλλευτούμε το φως και τις σκιές κατά τα δικά μας θέλγητρα, όπως κάνουν και τα παιδιά, σχηματίζοντας σκύλους και κουνελάκια σε τοίχους. Βέβαια, ο δρόμος μακρύς και δύσκολος μέχρι να φτάσουμε εκεί - μα αξίζει τον κόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ, Αλεξάνδρα μου.
Αυτά τα παιχνίδια είναι τα αγαπημένα μου!!!
ΔιαγραφήΦιλιά κι από μένα!